TÜRKİYE SELÇUKLULARI’NDA KALE MUHASARALARI

1071 Malazgirt Zaferi ile Anadolu’nun kapıları Türklere açılmış ve Türkmen kitlelerinin Süleymanşâh liderliğinde örgütlenmesiyle Türkiye Selçukluları Devleti kurulmuştur. Selçuklular, Anadolu’da karşılarına çıkan Doğu Roma, Büyük Selçuklu Devleti’nden kopan güçler ve 1096’dan itibaren başlayan Haçlı akınlarına rağmen bu toprakları siyasi, toplumsal ve kültürel açıdan kalıcı Türk yurdu hâline getirmiştir.

Bozkırın meydan muharebesi geleneğiyle yetişen Selçuklu askerleri, Orta Çağ’ın görkemli yapıları olan kalelerle tanıştıklarında kuşatma ve savunma tekniklerini hızla benimsemiş, kaleleri birer birer fethederek Anadolu’da Türk hâkimiyetini sağlamıştır. Bu süreçte mancınık ve burç gibi kuşatma araçlarını ustalıkla kullanan Selçuklular yeni silahlar geliştirmekten de geri durmamıştır.

1243 Kösedağ Muharebesi’ne kadar Anadolu’ya tarihin en parlak dönemlerinden birini yaşatan Türkiye Selçukluları, bu tarihten sonra Moğol baskısına direnmeyi başaramasa da Anadolu’daki Türk nüfusunu, Türk kültürünü ve devlet geleneğini kökleştirerek bölgedeki Türk egemenliğinin sürekliliğini sağlamıştır.

Bu çalışma Selçuklu tarihinin bu kritik dönemini, özellikle kale ve kuşatma teknikleri üzerinden anlatmayı hedefleyip; savaş meydanlarında edinilen tecrübelerin nasıl kalelere aktarıldığını ve Anadolu’nun fetih sürecinin hangi stratejilere dayandığını gözler önüne sermektedir.